Είναι σημαντικό όταν ένας ασθενής απευθείνεται σε εμάς για να διαχειριστεί το βάρος του να ακούμε πραγματικά και να κατανοούμε την “ιστορία” του, τι έχει περάσει, πως βλέπει τα πράγματα και τι ακριβώς χρειάζεται.
Οφείλουμε να εξηγήσουμε στον ασθενή πως η παχυσαρκία δεν είναι προσωπική του ευθύνη ή επιλογή. Όπως, δε θα επιρρίπταμε ευθύνες σε έναν διαβητικό ή σε έναν υπερτασικό. Χρειάζεται να του εξηγήσουμε οτι υπάρχουν βιολογικοί μηχανισμοί οι οποίοι επηρεάζουν τη λήψη φαγητού, τόσο το σώμα όσο και το μυαλό του τείνουν να αντιστέκονται στην αλλαγή και στην προσπάθεια απώλειας βάρους.
Ουσιαστικά, το σώμα μας απελευθερώνει ορμόνες από το έντερο και το πάγκρεας ως απάντηση στη λήψη φαγητού και αυτές οι ορμόνες δίνουν πληροφορίες στον εγκέφαλο για την όρεξη και τον κορεσμό. Έτσι, ο εγκέφαλος ελέγχει την πρόσληψη τροφής. Όταν το σύστημα αυτό δεν λειτουργεί αποτελεσματικα εχουμε προβλήματα στη διαχείριση του βάρους.
Η παχυσαρκία είναι ένα χρόνιο νόσημα το οποίο χρειάζεται αγωγή και δεν έχει μόνιμη θεραπεία όπως και όλα τα υπόλοιπα χρόνια νοσήματα, δεν είναι επιλογή. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα με την υπέρταση, χρειάζεται η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και με τη διακοπή της, το πιο πιθανό είναι να έχουμε επαναπρόσληψη βάρους.
Ως θεραπευτές, θα πρέπει να προσεγγίζουμε εξατομικευμένα κάθε ασθενή και να επιλέγουμε απο κοινού την κατάλληλη θεραπεία για αυτόν
